Column van Drieske: De pont.

Willem 2 is weg, laeve Willem 3!
Sinds un hötje leit dur un ni-je pont tusse Paandre en Doornenburg. “Dat wier tied”, zei de vaerbaos, waant aanders hattie vur ik wit wel niet hoeveul geld motte verspiekere aon de Willem 2.
De Willem 2; Ik geleuf niet da’k Willem 1 met het gemak, mar dat wit ik niet hillemaol zeker. En of ik ooit Willem 4 zal meuge aonschouwe, dat wit natuurlijk hillemol gin mins.....
Dus laote we ut hemme aover de Willem 2, de innigste verbiending tusse de gemeintes Rijnwaarden en Lingewaard. Un paor jaor geleje bleek den eigeste pont zelfs op un vreselijke manier un dodelijk wape te zien...
Mar zó wille wi-j ons den pont natuurlijk niet herinnere. We kenne ‘m toch allemol as die pont die wel honderd keer per dag hin en weer ging. Den minse nor ut waerk broch, of dur juus vandan hiel. Of verliefde stellekes op ketjesaovend samebroch. Of families.

Op verjaordage of aandere feeste he’k duk gehurd:
“He’j ut al gehurd?”
“Nee, wattan?”
“De pont geet dur uut!”
“Dat meen je niet! Wurrum??”
“Dur kump un kilo ien.......”
Now mot ik dur wel bi-j zegge dat dat mistal wel hééél laot was op die feeste, mistal as de maeligheid dur goed ien zat. Dan deej disse ut ok altied wel aordig ja.

Eiges he’k de Willem 2 jaorelang gebruuk as aonlegsteiger. As aonlegsteiger?? Ja, as aonlegsteiger ja! Dan lei ik mien stoombootje tege de klep on astie on de Paanderse kaant lei. Ik had dan altied un lang rood ding on, un witte baord veur en un mijter op de kop.
Now wit ik toch eiges niet mèr waor dat now vur was.......