.png){kind=logo}
Helemaal in de verte zie ik haar al de bocht om komen
met mijn ogen knipperend tegen de zomerzon
net als vroeger, turend naar wat ze heeft meegenomen
waarmee ze mij toen, zo vaak, verrassen kon
op mijn eigen strandje spoelt ze nu speels mijn tenen
trekt zich weer terug, kabbelend als een dart`le meid
zwierend met haar volmaakte draaikuiltjes langs de stenen
O, hoe heerlijk soms… verdrijft.. de tijd…
in de windstilte van haar zachte bermen vlei ik me neer
ze glijdt voorbij, mijn blik meezuigend naar een ver verleden,
in haar betoverend zog….en ik droom…en droom.. van méér…
en dwaal en dwaal… verdwaal… naar een zee van mogelijkheden.
Frans Smolders