Geschiedenis Martinuskerk deel 5

In de verdere verloop van de 18e eeuw veranderde er aan de kerk niets, het verval werd nog ernstiger. In 1795 werd het kerkgebouw door de katholieken weer in het bezit genomen, in 1797 is de kerk officieel in handen van de katholieken gekomen. De katholieken, nu weer in het bezit gesteld van de eeuwenoude kerk, stonden hiermee tegelijkertijd ook voor de haast onmogelijke taak dit totaal verwaarloosde gebouw te herstellen. Tot 1813 is er niets te vernemen van enige bouwactiviteiten. Tussen 1813 en 1870 zijn er bijna jaarlijks mededelingen te vinden over reparaties aan kerk en toren. De oude kerk heeft er gestaan tot 1877.

Huidig Kerkgebouw

In 1875 werd besloten tot de bouw van een nieuwe kerk over te gaan. Als architect koos men Alfred Tepe te Utrecht. Tepe, te Amsterdam in 1840 geboren, was een architect die een geheel nieuwe stijl ontwikkelde, de neo-gothiek. Tepe liet zich inspireren door de laat middeleeuwse Nederrijnse en Westfaalse gothiek, hij liet decoratieve elementen achterwege en had een buitengewoon scherp gevoel voor de juiste verhoudingen. Ook de inwendige van zijn kerken is opvallend door eenvoud. Tussen 1873 en 1905 bouwde Tepe zeventig katholieke kerken in Nederland, waarvan drie op het Gelders Eiland: de kerken van Pannerden, Herwen en Lobith. In 1878 is de nieuwe kerk door mgr. Schaepman ingewijd.